Beste mensen,
Vandaag was ik er voor het eerst, na enkele jaren afwezigheid, er weer bij!!
De collegae Knights hebben me goed opgenomen in de groep. We hebben elkaar getroffen bij het Shell tankstation aan de grensovergang te Bocholtz. De eerste rit van het seizoen.
Naar de Nürburgring in de Eifel. Aldaar was er een motorzegening. Ik heb er echt van genoten. Prachtig weer en een massale opkomst. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit zoveel motoren bij elkaar gezien.. ongelofelijk. Aansluitend aan de motorzegening mocht iedereen het circuit op, althans een gedeelte te weten de beruchte “Nordschleife”. Met duizenden motoren tegelijk en tempo 50 km/uur zo’n 25 km lang een zogenaamde “corso rijden”.
Je moest nog goed uitkijken ook. Voor je, achter, links en rechts reden er motoren. Zelfs brommers en trikes reden er mee. De ene langzaam, de andere in een normaal tempo en een enkeling raasde als een idioot overlang langs. Helaas ging het echter bij het verlaten van het circuit iets fout. Ik reed enkele meters voor de groep uit en heb aan de uitgang een 15 tal minuten staan wachten. Wat ik echter niet wist, was dat Frank op dat moment met “pech” langs de kant stond, kort voor het verlaten van het circuit! (koppelingsplaten te warm geworden, hij moest ze laten afkoelen).
Ik heb op dat moment besloten (het was toen rond 16.15 uur) om huiswaarts te keren. Ik ging ervan uit dat de Knights het circuit al verlaten hadden en ik ze had gemist. Wie er niet geweest is, kan zich geen voorstelling maken, van wat er allemaal loos was. Ongekend……Voordat ik vertrok heb ik Jan Simons nog een kort sms’je gestuurd, zodat men zich niet ongerust over mij hoefden te maken. (Jan was de enige van wie ik 06 nummer had). Hij heeft dat sms pas later gelezen, want in al die herrie kon men zijn eigen woord nog niet meer horen, ik wil daarlaten dat men een GSM hoort.
Normaliter zou ik nooit buiten de groep om naar huis rijden. Maar ik moest ook nog met het volgende rekening houden:
Ik ben “gezegend” met diabetes. Ik moet 3x per dag kortwerkende insuline spuiten en voor het slapen gaan 1x langwerkende. Het is ook uitermate belangrijk voor mij dat ik regelmatig eet. Wanneer ik dat niet doe kan ik in een z.g. hypo of hyper raken. Ik heb het ooit 1x meegemaakt, dat ik tijdens het motorrijden een hypo kreeg (bloedsuiker veel te laag) en ik dacht werkelijk op dat moment dat ik het niet meer zou redden. Ik kreeg de motor nog niet meer op de middenbok getild zo lichamelijk kapot was ik, trillen over het hele lichaam en zweten als een otter. Zo’n situatie wil ik nooit meer meemaken. Ik ben tijdens de terugreis van de Nürburgring ergens in een klein dorpje gestopt en heb iets gegeten in een Imbiss, zodat ik tevens insuline kon spuiten.
Tenslotte:
Vervelend hoe het uiteindelijk gelopen is, maar we hoeven er geen halszaak van te maken. Het was al hartverwarmend dat ik een sms van Jan terug kreeg met “no hard feelings” en dat Frank me later op de avond terugbelde met de vraag of ik toch goed thuis was gekomen. En als ik me niet vergis is Ronald nog bij me thuis langs gereden, want toen ik de huisdeur opende zag ik hem net nog links afbuigen richting Gulpen.
Ik heb er ieder geval van genoten en bij een volgende trip zullen we mekaar niet meer uit het oog verliezen, want zo massaal als daar, zal het nergens meer zijn.
Bedankt voor de gezellige dag………en tot snel weerziens
Groetjes Jos
IK VOND HET VERHAAL GESCHREVEN IN EEN EMAIL AAN ONS KNIGHTS,ZO GOED OPGEZET DAT IK DE VRIJHEID HEB GENOMEN DEZE ONGEWIJZIGD TE PLAATSEN!!!!!
HET GEEFT INDERDAAD AAN HOE DE DAG VERLOPEN IS, VERDER WIL IK PIERRE NOG BEDANKEN OM ONS TE KOMEN UITZWAAIEN, EN MET ILONA WAS IETS FOUT GEGAAN BIJ DE MAIL VERSTUREN C.Q.ONTVANGEN ZIJ HAD ZICH NETJES AFGEMELD VANWEGE EEN DEFECTE REMSCHIJF, HET JAMMERE IS DAT HET HAAR EEN VERLOFDAG GEKOST HEEFT.
AL MET AL WAS HET EEN TOP DAG, HOPELIJK KRIJGEN WE ER ZO NOG MEER!!!!
FRANK