Onze eerste ervaring met de Blue Knights
Op bezoek bij Germany 23
Het was voor mij mijn eerste rit met de Blue Knights sinds ik lid werd in december 2012. Trefpunt was de tankstation “Swentibold”. Vanuit hier vertrokken wij met zijn vieren richting Duitsland onderweg zouden we Eric oppikken. De reis verliep niet vlekkeloos. Op de hoogte van Duisburg was de snelweg afgesloten. Dit leidde ons naar een sightseeing tour dwars door Duisburg onder de kernspreuk: ” Duisburg bij files “. Eindelijk naar enkele kilometers en kennismaking met zeer “vriendelijke” Duitse bestuurders konden wij de snelweg weer op. Dus gas erop en gaaaaaaaaaaaaaan.
Met een uur vertraging konden wij dan Eric ontmoeten op de afgesproken plek. Het klikte meteen, na een kort praatje weer op de motoren, afgesproken werd om naar het volgende tankstation te rijden omdat dit voor de een of andere rijder nodig was. Ons Pierre liet hier een kant van zich zien, ik zal zeggen het ging de spirituele kant op. Hij liet de eerstvolgende pomp uit omdat hij zag dat bij de volgende afrit ook een pomp was. Wat moet ik zeggen, zijn spirituele ingeving liet hem in de steek en het gaf zweetdruppels bij Wilhelm voor de volgende 44 kilometer. Uiteindelijk viel het wel mee en was het niet zo erg Wil had bij het tankstation nog een rest benzine voor 1,5 Miles, dus waar hebben wij het over. Bij deze stop hebben wij geprobeerd een lamp aan de motor van Frank te wisselen, het lukte niet, maar dit verhaal wordt vervolgd.
Netjes op tijd kwamen wij in Rinteln aan. Hier heb ik bij de aankomst een gevoel mogen ervaren van Blue Knights. Wij werden omhelst, geknuffeld, het was een gevoel van… ik kom naar huis, iedereen vriendelijk geweldig. Het eten bestond uit gebakken aardappeltjes met zelf gemaakte sülze, mmmmmhhhhhhhh, lekker .Hierna douchen.en de rest van de avond was opvullen van vocht en kletsen, kennis maken gezellig.
Zaterdag ochtend na een lekker ontbijt werd er vertrokken voor een tourtocht welke door Otti de President van de 23gers werd voorgereden.Het weer was geweldig, gezellig was het sowieso. Wij reden door prachtige bossen, mooie omgeving. De eerste stop was bij een klein kiosk gelegen aan het rivier de Weser. Na het nuttigen van een bak koffie verder gereden door de prachtige omgeving. S’middags stopten wij bij een plaatslijke Honda dealer met een frituur om te lunchen. De zaak was bomvol, zelfs motoren uit Denemarken waren er. Ik had mijn hamburger al op toen Frank kwam eten. Erg laat, maar van tevoren hadden twee monteurs van Honda geprobeerd een lampje in de motor van Frank te zetten, bij het proberen was het gebleven, het lukte ook hen niet.
Na de lunch reden wij verder naar de volgende Point of Interest, de Weser Skywalk. Een uitzichtpunt gelegen 80 meter boven de Weser met een werkelijk prachtige uitzicht. Vanaf hier uit begon de terugreis naar Rinteln. 40 Kilometer voor Rinteln had ik een heel vervelend geur in mijn neus en ik dacht mijn motor was ziek. En hier was het enige minpunt van deze tocht, niet mijn motor was ziek, nee, het was de motor van Frank, koppeling helemaal naar de kloten, erg jammer.
S’avonds vanaf zeven uur zaten wij gezellig bij elkaar. Wij waren uitgenodigd voor een barbeque, samen met een groep hondenliefhebbers, deze hadden de barbeque georganiseerd. Het was een gezellig avond.
Zondag ochtend na het ontbijt maakten wij ons klaar voor de terugreis. Frank werd door zijn dochter en schoonzoon afgehaald. Het afscheid was net zo hartelijk als het welkom. Omdat het Kruis Duisburg nog altijd afgesloten was hebben wij besloten bij Eric thuis langs te gaan en de terugreis door Nederland te gaan doen. Was wel omrijden, maar ieder kilometer was het waard.
Na een bak koffie bij Eric weer gas erop en op huis aan. Koort voor het kruispunt Kerensheide stopten wij nog een keer en namen afscheid van elkaar, dit vond ik ook heel netjes.
Voor mij was het een geslaagd weekeinde met de Blue Knights. Niet alleen de gereden kilometers waren geweldig. Het belangrijkste wat ik mocht ervaren was de hartelijke opname van andere Knights, mensen, van tevoren nog nooit gezien lieten je voelen, jij hoort erbij, jij bent er een van ons. Ik jullie hartstikke bedanken dat ik mee mocht gaan.
Voor andere Knights kan ik alleen maar zeggen doe net als ik en ga eens mee,ik verheug me al op de volgende activiteit waar ik kan deelnemen.
Thomas Oertlin
Mijn eerste keer op pad met de Blue Knights
Op bezoek bij Germany XXIII
12,13 en 14 juli 2013
Na een paar dagen wikken en wegen heb ik toch maar besloten om de mogelijkheid aan te grijpen en mee te gaan met de Blue Knights van
Netherlands II naar de Blue Knights van Germany XXIII.
Een goed besluit wat me een heel gezellig weekend heeft opgeleverd en waarbij ik een aantal mensen van mijn “clubje” heb leren kennen.
Er werd meegedacht en daardoor hoefde ik niet eerst naar Limburg te rijden maar ontmoetten we elkaar in Duitsland waarna we gezamenlijk verder gingen. Dat leverde mij een uurtje parkeerplaats op aangezien de vier uit Limburg vast kwamen te zitten in het verkeer.
Dat werd netjes doorgegeven en het was mooi weer dus ach…
Na de eerste kennismaking werd koers gezet richting Rinteln.
Om de verloren tijd nog een beetje goed te maken reden we lekker door. Iets wat enigszins werd vertraagd door een tankstop en, met name, door het trachten te vervangen van een lamp in een R1200 RT.
Dat dat niet lukte bleek totaal geen schande want twee monteurs van een werkplaats kregen dit de volgende dag ook niet voor elkaar. Gelukkig zitten er twee lampen op.
Bij aankomst werden we heel hartelijk verwelkomt en was er eten en drinken aanwezig.
De mensen van Germany XXIII zijn uiterst gastvrij en ik voelde me vanaf de eerste tel heel erg welkom.
Na het eten en een paar biertjes werden we naar onze slaapkamers geloodst en konden we douchen.
Een oud ziekenhuis blijkt prima te kunnen voldoen voor dit soort zaken.
s’ Avonds was het zeer gezellig en ik kon de mensen van Netherlands II wat beter leren kennen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik bij een hele leuke club ben terecht gekomen waar ik mij vanaf het eerste moment thuis voel.
Zaterdagmorgen stond er een ontbijt klaar en gingen we onder leiding van onze gastheren een tour door het gebied maken. De Weser stond hierbij een beetje centraal en de omgeving is schitterend om in rond te rijden. De lunch was bij een bikertreffen en het overkomt mij niet vaak maar de hamburger was voor mij iets te veel van het goede.
Hier was ook de uitgelezen mogelijkheid voor twee Duitse monteurs om hun kunnen te tonen maar zij konden geen lamp van een RT vervangen >helaas.
Bij terugkomst in Rinteln bleek dat overigens niet het enige wat er kapot was aan de motor van Frank. Hij had problemen met de koppeling en toen er een monteur van de ADAC kwam bleek de koppeling helemaal niet meer te werken. Na wat communicatie is de ANWB een lid kwijt en werd Frank met motor en al naar huis gebracht door zijn dochter en schoonzoon die daarvoor speciaal naar Rinteln kwamen.
Wat mij erg opviel was de saamhorigheid van de mensen. In één woord geweldig!!
Op weg naar de douches werden we welkom geheten door de locale Berner Senner club. Een geblaf van jewelste maar die honden bleken heel goedmoedig.
Die club had een BBQ geregeld ’s avonds en wij waren daarbij ook uitgenodigd. Helemaal geweldig.
Toen we aan kwamen hadden de honden weer even het grootste woord maar met een stuk vlees op het bord ben je heel snel vriendjes.
Tot in de late uurtjes hebben we heerlijk gegeten, gedronken en een hoop slap geouwehoerd.
Zondagsmorgens wederom een prima ontbijt en daarna was het wachten op Joyce. Frank vond het onzin om met z’n allen te wachten en aangezien er Duitse hulptroepen aanwezig waren was de rest het eigenlijk wel met hem eens. Eens temeer bleek de saamhorigheid. Ik gaf aan dat ik wel alleen naar huis kon rijden maar daar was geen sprake van! De rest zou via Arnhem rijden zodat we samen opgingen oor het grootste deel. Aangezien dat een aardige ruk is hebben ze bij mij nog van een bakkie koffie kunnen genieten.
Al met al een heel geslaagd weekend en ik ben blij dat ik mij aan heb gemeld bij een club geweldige mensen.
Ik verheug me al op een volgend weerzien!!!!!
Erik de Vries